Hoofdpiet gezocht!

Sinterklaas zat in zak en as, de Hoofdpiet had besloten er mee te kappen. Wat nu te doen? Een advertentie plaatsen? Binnenkort zou de Sint weer afreizen naar Nederland, de tijd drong.

“En elk jaar gaat er weer van alles mis” mopperde de goedheiligman,
“Ik heb een capabel persoon nodig om orde op zaken te stellen”

Sint maakte een advertentie op met duidelijke functie eisen en liet die her een der op publieke plaatsen ophangen. Een ridder op doorreis kwam op zekere dag in een herberg aan en zag de advertentie hangen. Een heilige man die hulp zocht voor een kinderfeest? De ridder had zelf een hele zwik kindertjes en hield van allen even veel. En ook voor het paard van deze heilige kon hij prima zorgen. Misschien moest hij die Sint Heer Klaas eens een bezoekje brengen. Aldus ging hij op reis op z’n eigen zwarte ros. De ridder had een opvallend uiterlijk, hij hield van zwarte leren kleding en had zwart, wat rommelig haar en een beetje een stoppelbaard. Hij zou zo voor een Zwarte Piet kunnen doorgaan met de huidige vereisten. Maar van zwarte pieten had hij nog nooit gehoord. Het leek hem een leuke uitdaging om voor die paar weken voor een heilige te werken. Spoedig was hij bij het voorname huis waar de Sint verbleef aangekomen. Een 7-tal kindertjes in de leeftijd van circa 3 tot 7 jaar waren met hem meegereisd. Terwijl de ridder op zoek ging naar de Sint bleven de kindertjes op het grasveld spelen en vermaakten zich met oefenen met houten zwaarden of holden ze achter een voetbal aan. Zo te zien waren het kindjes die van actieve bezigheden hielden. De ridder lachte trots.

“Ik ga even met die Sint Heer Klaas praten” sprak hij .
“Goed pappie” antwoorden de kindjes.

De ridder liep de trap op naar de ingang van het voorname huis, binnen in de hal trof hij een aantal roetveeg pieten aan, ze schrokken een beetje toen ze de stoere ridder zagen binnenkomen en deinsden een beetje achteruit. De ridder stelde zich netjes voor en vroeg waar hij Sint Heer Klaas kon vinden. Malle Piet wees hem waar hij moest zijn. De pieten maakten op de ridder een nogal kinderlijke indruk, hij snoof een beetje minachtend maar bedacht toen dat het ook wel nobel was van Sint Heer Klaas om mensen met een lichte beperking aan te nemen. Piet de smeerpoets zag de kinderen op het grasveld spelen.

“Waar komen die vandaan?” vroeg hij.

“Die zijn van mij.” zei de ridder trots. “Het gaat toch om een kinderfeest? Dus dacht ik laat ik er maar een paar meenemen.”

Welles piet telde 7 kindjes. “Oh had Uw vrouw dan een paar tweelingen?”

“Alleen Kelley en Brimbor zijn een tweeling” zei de ridder en alsof het de gewoonste zaak ter wereld was, “Ik heb 9 kinderen bij 5 minnaressen. Dit zijn de jongsten.”

“Oh” giechelde de pieten maar aan het woest aantrekkelijke uiterlijk van de ridder te zien was dat ook weer niet zo vreemd.

“Jullie houden wel even een oog in ’t zeil?”

“Ja hoor, Heer ridder” beloofde de pieten. Ze keken de man bewonderend na.

Sinterklaas zat achter z’n bureau over het grote boek gebogen. Er had zich nog geen geschikte kandidaat voor de vacature Hoofdpiet aangemeld. Maar wat was dat? Hoorde hij het gejoel van kinderstemmen? Sint wilde opstaan om naar het raam te lopen toen er luid op de deur werd gebonsd.

“Binnen!” riep hij.

Een in t zwart gekleed heerschap trad binnen.

“Bent U Sint Heer Klaas? Mijn naam is ridder Guy ik kom voor die vacature van.. Hoofd Piet?”

Sint zag direct dat dit een type was die de wind er wel onder zou kunnen houden

“Ik heb begrepen dat het om een kinderfeest gaat?” ging ridder Guy verder. “Daarom heb ik er maar een paar meegenomen.”

“Oh zijn dat de kinderstemmen die ik hoor?” begreep Sinterklaas “maar wij gaan meestal zelf naar de kinderen toe in plaats van dat ze naar mij komen.”

“Maakt niet uit, het zijn al flinke kinderen die wel een karweitje aankunnen.” vond de ridder.

Op de vraag van Sinterklaas van wie die kinderen waren antwoorde ridder Guy:
“Die zijn van mij” hij noemde de namen en de leeftijd van ieder kind en wie de moeder was. Twee kinderen waren aangenomen.

“Oh U heeft niet stilgezeten.” merkte Sint op.

“Sorry, Monseigneur maar celibatair leven is niks voor mij” zei ridder Guy en voegde er aan toe wel vroom te leven volgens christelijke normen en de 7 regels der barmhartigheid in acht te nemen.
Sinterklaas was daarover dik tevreden.

“U heeft ook een paard?” vroeg ridder Guy. “Daar kan ik ook wel voor zorgen”

De ridder liet er geen gras over groeien en liet merken van aanpakken te weten.

“Maar voor het paard heb ik al de paarden Piet” zei Sint.

“Een paarden Piet? Bedoelt u die lui in die malle kleren die er wat ongewassen uitzien?”

“Dat komt door het roet van de schoorsteen” probeerde Sint uit te leggen.

“Ik wil U wel helpen maar die malle kleren doe ik niet aan, ik ben geen nar” gaf ridder Guy aan. “Over dat eh roetvegen valt misschien nog te onderhandelen.”

Ridder Guy had wel eyeliner op. Zelf noemde hij dat Guyliner.

“En heeft U nog last van die groep die Uw intrede verstoren? KOTS of iets dergelijks, daar kan ik ook wel wat voor regelen” ridder Guy trok z'n zwaard.

Sint schrok een beetje en zei maar snel dat de lokale stadswacht daar voor kon zorgen.

“Hm” bromde ridder Guy teleurgesteld, hij had wel zin gehad in wat actie. Hij stak zijn zwaard weer in de schede. Toen vroeg hij:

"Heeft U van die slaap plaatsen in een kast? Mijn kroost slaapt daar graag in”

“ U bedoelt bedstedes? Ik denk t wel” antwoorde Sint en vroeg waar de moeders van de kinderen waren.

“Die zijn thuis op het landgoed van Mandeville DuBois en hebben daar genoeg te doen. Ik heb nu elke dag pappa dag. Wat noteert U eigenlijk in dat boek? De goede en slechte daden van ieder kind?”

“Goede en slechte daden van de kinderen? Nee hierin noteer ik de schoen cadeautjes!” Sint klonk een beetje boos.

“Krijgen ze ook wat als ze stout zijn geweest?” vroeg ridder Guy verbaasd.

Volgens de Sint bestonden er geen stoute kinderen. En de roe had hij ook afgeschaft!

“Slaan vind ik ook niet nodig, maar respect moeten ze wel leren! Mijn kinderen krijgen de wind van voren als het nodig is maar ik geef ze ook dikwijls een knuffel”

Ridder Guy wist niet dat hij in een samenleving was beland waar kinderen voornamelijk werden gepamperd en verwend. Zelfs deze heilige leek iets van zijn autoriteit verloren. Toen klonk er in eens glasgerinkel. Verschrikt keek Sint op. Een voetbal rolde over t tapijt. Ridder Guy raapte die op en zei:

“Onhandig dat glas, heeft U geen luiken?”

Sint was verbaasd, hij had gedacht dat ridder Guy in woede zou uitbarsten en z’n kinderen tot de orde roepen.

“Ik kijk wel even wat er aan de hand is” sprak ridder Guy rustig en verliet de kamer. Buiten kwam hij tot de ontdekking dat de Pieten met z’n kinderen hadden gevoetbald. Die domme welles Piet bleek niet te kunnen richten en had de bal door het ruit gemikt. Ridder Guy vond het op zijn plaats dat welles Piet het glas moest opruimen. Terstond ging deze aan de slag. Ridder Guy ging intussen naar de schuur en zocht een stuk hout, geholpen door de oudste kinderen timmerde hij dat voor 't gebroken raam. Sint knikte goedkeurend. Een glaszetter moest t later maar in orde maken en Sint was goed verzekerd maar daar had ridder Guy geen weet van.

Hoewel Sinterklaas nog geen besluit had genomen of ridder Guy wel geschikt was als Hoofdpiet had ridder Guy dat kennelijk wel gedaan. Hij vroeg Sint naar de kamer met de bedstede en riep ook de andere kinderen bij zich. In de keuken bereidde hij een grote pan soep. De keuken Piet gaf hij opdracht de groente te snijden. Zonder gemor voldeed de Piet aan de opdracht. Toen het eten klaar was gingen ze allen rond de tafel zitten en sprak ridder Guy een dankwoord uit aan de Heer. Sinterklaas keek stiekem om de hoek en knikte tevreden.

“Gaat hier alles naar wens?”

“Ja hoor ridder Guy” klonk het in koor.

“Oh wat een lief kindje” zei een meisjes Piet, “Pietepietepiet! En wat een mooie hoodie heb je aan!” slijmde de meisjes Piet.

Maar kleine Gizzy was er kennelijk niet van gediend en gaf meisjes Piet een dreun!

“Ooh!” schrok meisjes Piet en greep naar haar neus.

“Sorry..” klonk Guy quasi verontschuldigend. “Ze krijgen al vroeg gevechtstraining”

De 3 andere kindjes lachten spottend maar werden door ridder Guy vermaand tot stilte. Daarna gaf hij aanwijzingen om efficiënter te werk te gaan en wees de meest verstandige Piet aan om het verder te regelen. De drie kindjes mochten daarbij helpen. In de keuken waren de 3 oudste kindjes intussen klaar met het kruidnotendeeg. Keuken Piet schoof de bakplaten in een oven.

“Mogen we nu buiten spelen?” vroeg het oudste kind.

“Ja hoor”

Met Gizzy nog op zijn arm maakte ridder Guy een ronde door het gebouw en liep daarbij de Hoofdpiet tegen het lijf. Ridder Guy bemerkte niet hoe zijn oudste kinderen vanop een afstand zaten te gluren.

“Kijk, pappie praat met die rare meneer die net in de keuken was”

“Zo en bepaalt U dat?” hoorde ze Hoofdpiet zeggen.

“Sint Heer Klaas heeft mij opdracht gegeven om orde op zaken te stellen. En aangezien jij hier loopt rond te lummelen ga jij maar even de toiletten poetsen”

“Dat doet de Huis Piet!” stribbelde Hoofdpiet tegen.

“Wat een stomme meneer, weet je wat..?” het oudste jongetje fluisterde de anderen wat in t oor.

“Jaa! Dat doen we!” daarna holden ze naar de paardenstal van Ozosnel waar ook het zwarte ros van ridder Guy stond.

“En wat voor werk gaat U eigenlijk doen?” wilde Hoofdpiet weten.

“Ik deel hier de lakens uit en als ik daarmee klaar ben ga ik eronder liggen met een lieve vrouw”

Hoofdpiet moest deze opmerking even verwerken en stond met een mond vol tanden.

“Nu komt er nog wat van? Schiet op!” beval ridder Guy.

“Kom er nog van! Poepie opruime!” riep de kleine kleuter.

Hoofdpiet maakte zich uit de voeten maar ging niet aan ’t werk maar ging z’n beklag doen bij Sinterklaas.

“Hoofdpiet? Jij hier?” vroeg Sinterklaas toen Hoofdpiet binnenkwam.

Hoofdpiet begon meteen te klagen over die vreemde gast die hem zomaar bevelen liep te geven!

“Ik ben nog altijd degene die hier de eh lakens uitdeelt!”

“Nee dat ben je niet” zei Sint rustig. “Jij was nergens te vinden dus heb ik via een advertentie vervanging gevonden. Een heel leuk heerschap met schattige kinderen!”

“Maar Sint, ik was een weekje op vakantie op Curaçao” verontschuldigde Hoofdpiet zich.

“Dan had je dat beter moeten plannen!” vond Sint, hij duldde geen tegenspraak en als Hoofdpiet zijn sporen had verdiend gaf hij hem misschien z’n oude baan terug! Mopperend verliet Hoofdpiet de
werkkamer van Sinterklaas. Hij begreep er niet veel van.

“Sporen verdienen? Waar moet ik die sporen zoeken?”

En in plaats van aan ’t werk te gaan liep hij de tuin in. Had hij dat maar niet gedaan want opeens voelde hij dat er iets naar hem gegooid werd.

“Shit die snert kinderen gooien met kluiten!”

Pats daar kwam weer iets tegen hem aan. 3 kinderen stonden bij de struiken en lachten hem uit. Ze bekogelden hem nu van alle kanten met bruine dingen, Hoofdpiet zag eerst niet wat t was maar begreep toen:

“Gatver, paardedrollen!” Hij probeerde de kinderen te pakken te krijgen maar die gingen er snel vandoor en rende het bos in.

“Schattige kinderen? Nou mooi niet!” mopperend probeerde Hoofdpiet z’n kleren een beetje schoon te vegen. Vanop een afstand had ridder Guy geamuseerd toegekeken, hij vond deze streek van zijn kroost kennelijk geenszins stout. Hij liep voorzichtig op Hoofdpiet toe en sprak streng;

“Nog niet aan ’t werk?”

Hoofdpiet draaide zich verschrikt om en keek in de boze en dreigende blik van ridder Guy. Hij wist even niks te zeggen.

“Je bent er nu wel op gekleed” zei ridder Guy spottend en keek glimlachend naar Gizzy. “Hij ruikt een beetje naar de stal” zei hij tegen het kind dat vrolijk lachte. Het kindje gaf haar vader een knuffel.

"Het is tijd voor je dutje, is t niet?"

Ridder Guy stopte z'n dochtertje in bed en gaf haar haar favoriete knuffel. Daarna ging hij even naar meisjes Piet, die eerder een dreun van Gizzy had gehad, om haar te vragen een oogje in t zeil houden.

"Maar vind ze me wel lief?"

"Oh maak je geen zorgen, t is een heel zoet kind, alleen een beetje direct. Dat heeft ze van mij." Ridder Guy lachte.

Hoofdpiet ging op zoek naar Huispiet om te vragen of er nog wat te poetsen was.

“Hoofdpiet!” riep deze. “Ben je weer terug? En wat ruik je naar de stal?” Huispiet zag restanten van paardenvijgen op de kleding van Hoofdpiet. Hoe kwam ie daar nu aan?

“Een paar snert kinderen dachten grappig te zijn”

“Ha ha, je hebt kennis gemaakt met de kinderen van ridder Guy! Tja Hoofdpiet jij moest zo nodig naar paaseiland op vakantie en nu heeft Sinterklaas een vervanger gezocht”

“Ja met dat heerschap heb ik kennis gemaakt, hij wil dat ik je help met poetsen!” klonk Hoofdpiet geërgerd. “En ik was naar Curaçao dat is heel betaalbaar tegenwoordig”

Huispiet zei dat hij het poetswerk al klaar had, hij moest in de bedstee kamer alleen nog een kindertoilet plaatsen. Hoofdpiet moest z ’n kleren maar even in de was doen. Ondertussen had ridder Guy een ontmoeting met malle Piet, die had natuurlijk weer een flauwe grap.

“Ridder Guy” begon hij giechelend

“Ja?” antwoordde ridder Guy vriendelijk.

“Waar stopt een ridder z’n zwaard?”

Ridder Guy dacht na en antwoordde:
“Ehm in een schede?” en tilde daarbij schalks zijn wenkbrauw op.

“Nee” giechelde malle Piet. “In z’n baard! Ha ha ha!”

Lachend om zijn eigen flauwe grap ging malle Piet er weer vandoor. Ridder Guy keek hem hoofdschuddend na. Hij was eigenlijk op zoek naar zijn oudste kinderen, hij vond ze in de tuin. Ze zaten op een bankje en hadden de grootste lol maar toen ze hun vader zagen naderen werden ze opeens opvallend stil.

“Laat me jullie handjes eens zien?” vroeg ridder Guy streng. “Dacht ik 't niet? Paardenvijgen!”

De kinderen keken een beetje beschaamd. Hun vader beval hen de paardenvijgen weer op te ruimen en in de stal te brengen. Daarna moesten ze hun handjes wassen!

“Ja pappie” zeiden de kinderen gedwee.

In de keuken waren de kruidnootjes intussen klaar. Maar toen keuken Piet er één proefde leek de smaak wel anders te zijn en het nootje was minder knapperig. Het smaakte wel apart. Had hij een fout gemaakt bij het bereiden van het deeg of zouden zijn keukenhulpjes..? Hij moest ‘t eerst maar eens onderzoeken. S ’avonds
bij het eten informeerde hij voorzichtig of de kinderen wat met het deeg hadden gedaan.

“Nou” begon het oudste kind voorzichtig en keek z’n vader een beetje bang aan. Deze was opgestaan en sprak streng,

“Brimmy, wat heb je gedaan?”

Brimmy legde maar snel uit dat hij een mispel door het deeg had gedaan. Z’n vader schudde zijn hoofd.

“Nou gelukkig waren t geen geiten hersenen.” verzuchtte hij.

"Geiten hersenen, hi hi hi" giechelde de kinderen. Ridder Guy liet ook een glimlachje zien.

Maar t raadsel was tenminste opgelost en pappie Guy was niet boos meer. Die nacht werden de bijzondere kruidnoten met mispel in de schoentjes van kinderen gedaan. Hoofdpiet had ook maar nachtdienst genomen want had verder toch niet veel te doen. De volgende dag was het rustig op de Villa, de Pieten die nachtdienst hadden gehad lagen te slapen. De kindjes van ridder Guy zaten in de woonkamer rustig te kleuren. Een meisjes Piet hield een oog in het zeil.

“Mijn mama kan ook mooi tekenen” vertelde het meisje dat Kelley heette. “Ze maakt elk jaar een boek over ons”

“Ja, en over pappie en het dorp”

“En ze hep onze knuffels gemaak”

Die knuffels van stof waren miniversies van Ridder Guy. De kinderen maakten mooie tekeningen van hun mama’s, hun woonhuis en pappie op z’n zwarte ros Ritchie.

Ondertussen was ridder Guy in de werkkamer van Sinterklaas om belangrijke Sinterklaas dingen te bespreken. Op zeker moment klonk er gerucht buiten. Een groep mensen stond buiten te schreeuwen. Sinterklaas was naar het raam gelopen.

“Ach het zijn die demonstranten weer” verzuchtte hij.

“Zijn dat die lui van KOTS?” vroeg ridder Guy. Hij trok z’n zwaard.

“Moet ik t ff regelen Sint Heer Klaas?”

“Ze staan op de openbare weg, dan kan ik weinig doen”

“Maar uw personeel heeft nachtdienst gedraaid! Ze hebben hun rust nodig. Ik ga wel ff polshoogte nemen.”

Voordat Sint het had kunnen beletten was ridder Guy al naar buiten gelopen, z’n zwaard in de aanslag. De demonstranten, die allerlei leuzen riepen zagen een in het zwart gekleed heerschap met flinke pas naderen. Wat had hij in z’n hand? Zagen ze dat goed? Was hij geheel in zwart leer gekleed? Het leek wel de bekende ‘Waterthight’ reclame. Was het misschien zo’n biker figuur? Of een nieuw soort Zwarte Piet? Ridder Guy kon de demonstranten nu ook beter onderscheiden. Het waren er ongeveer 25. Zo te zien was de leider een Afrikaan die door een apparaat schreeuwde wat zijn stem versterkte. De brutaliteit om de rust op het woonhuis zo te verstoren!

“Zwarte Piet mag niet! Zwarte Piet hoort niet!” scandeerden de demonstranten fanatiek, nu ze een toeschouwer hadden.

“Wat moet dat?” ridder Guy probeerde zo dreigend mogelijk te kijken. Door z’n eyeliner zag hij er nog dreigender uit.

“Opzoute!” riep hij terwijl hij dreigend met z’n zwaard naar de leider van het groepje wees. De demonstranten lieten zich nog niet van hun stuk brengen en bleven doorgaan met het roepen van hun leuzen. Sommigen legden alles vast met hun mobieltjes.

“Zwarte Piet mag niet! Zwarte Piet hoort niet!”

“Wat? Is Zwarte Piet doof?” grapte ridder Guy.

Hij stond nu dichtbij de demonstranten en prikte met z’n zwaard tegen de zwarte leider aan. Hij deed ridder Guy denken aan een Saraceen. In het heilige land had hij menig over de kling gejaagd.

“Pas op” riep iemand “Die gek gaat steken!”

Maar de ‘Saraceen’ hield stand! Hij begon nu wat anders te roepen.

“Free Free Palestine!”

“Free Palestine?” vroeg ridder Guy verbaasd. “Als je Palestina wilt bevrijden moet je op kruistocht gaan”

Maar in plaats van een discussie aan te gaan bleven die gasten leuzen scanderen.

“Zijn jullie wel eens in het heilige land geweest?” wilde ridder Guy weten. Maar er kwam geen antwoord. Het begon onze stoere ridder een beetje te vervelen. Met een snelle beweging wist hij met z’n zwaard de megafoon uit de handen van de ‘Saraceen’ te slaan. Daarbij raakte de ‘Saraceen’ licht gewond, wat bloed liep langs z’n hand.

“Auw!” riep hij, meer van schrik dan van de pijn.

De megafoon was in t gras gevallen. Iemand probeerde het ding weer te veroveren maar Guy belette het door dreigend met z’n zwaard te zwaaien. Toen gebeurde er wat wonderlijks. Vanuit de struiken werden projectielen afgevuurd. Mobieltjes werden geraakt en vielen op de grond.

“Ze beginnen te schieten!” riep iemand angstig.

Met hun leuzenbordjes probeerden ze zich te beschermen. Iemand kreeg een projectiel tegen z’n gezicht.

“Help ik ben geraakt” gilde diegene.

Ridder Guy was wat stappen achteruit gegaan. Hij had allang begrepen dat zijn mini ridders, onder leiding van Brimbor, in actie waren gekomen. Met hun katapulten vuurden ze kiezelstenen af. De demonstranten doken ineen. Anderen probeerden met hun mobieltjes de daders te filmen. Toen verscheen een dame op leeftijd, die met haar hondje wandelde. Ze droeg een blauw mantelpakje en een mooie hoed. Ze wilde graag even passeren. Guy’s mini ridders hadden het afvuren van de projectielen intussen even gestaakt. De demonstranten gingen opeens gedwee opzij en liepen naar de overkant. Maar ze hadden ook haast om aangifte te kunnen doen van ‘openlijke geweldpleging’. Ridder Guy keek hen verbaasd na.

“Gelukkig heeft men nog ontzag voor de ouderen” zei hij tegen de mevrouw en borg z’n zwaard weer op.

“Ach weet U wat 't is meneer, sommige landgenoten lokken graag relletjes uit. Daar heb ik zó t land aan!”

“Men heeft nog weinig respect maar voor U gelukkig wel”

De mevrouw knikte beleefd en maakte aanstalten om door te lopen.

“Mevrouw” ridder Guy knikte beleefd terug.

Twee mannen in donker kostuum liepen achter de Mevrouw aan. Hm dacht ridder Guy, ‘t lijken wel bodyguards. Maar kom, de rust was in ieder geval teruggekeerd. Hij liep op zijn kinderen toe en prees hen voor hun snelle actie. Dat het muisje nog een staartje zou krijgen wist hij nog niet.

Die middag waren de meeste pieten die nachtdienst hadden gedraaid weer op. Hoofdpiet was ook weer ontwaakt. Hij probeerde ridder Guy echter zo veel mogelijk te ontlopen, maar die dook altijd onverwachts op.

“Hoofdpiet!” klonk zijn chocoladebruine stem achter hem. “Hoe was je nachtdienst?”

Hoofdpiet draaide zich weer geschrokken om en stamelde:
“Euh.. nou ik heb schoentjes gevuld en euh.. verlanglijstjes verzameld” hij lachte wat zenuwachtig want keek in de mooie blauwe ogen van ridder Guy.

“En wat ga je nu doen?”

“Ik ik was eh op weg naar de pakjes kamer”

“Om wat te doen?”

“Eh om daar eh de lakens uit te delen, ja en iedereen te vertellen wat ze moeten doen hè?”

“De lakens uitdelen?” ridder Guy moest een beetje lachen.

“En” voegde hij er ondeugend aan toe “Leg je er nooit eens onder met een lieve vrouw?”

“Eh daar heb ik allemaal geen tijd voor!”

“Kom op man, je bent toch weleens verliefd? “ deed ridder Guy uitdagend.

“Eh relaties op de werkvloer worden eh ontmoedigd..” Hoofdpiet had niet in de gaten dat ridder Guy hem zat te plagen.

“Dat meisje dat de paarden verzorgd, en ze doet dat prima, is dat geen aardig kind?” vroeg ridder Guy.

“Eh..” daar had Hoofdpiet nooit zo over nagedacht.

“Ik geef haar weleens een complimentje en dan begint ze meteen te blozen” glimlachte ridder Guy.

Hoofdpiet werd een beetje nerveus van dit gesprek, wat wilde die ridder van hem?

“Zou je niet eens met haar willen knuffelen in het hooi?” ridder Guy was wat dichter bij Hoofdpiet gaan staan en sprak wat fluisterend. Nu was het Hoofdpiet die moest blozen. Geschrokken en in de war maakte hij zich uit de voeten. Ridder Guy glimlachte geamuseerd. 

Op het grasveld waren de tweeling Kelley en Brimbor aan het oefenen met zwaard vechten met houten zwaarden, ze droegen vestjes met Romeinse cijfers. Hoewel een jongen en een meisje leken het net twee jochies, ze leken erg op hun pappie en hadden een bos donker krullend haar. Ook hadden ze roetvegen aangebracht op hun gezichtjes, zo leken ze net echte Pieten! De Pieten die toekeken vonden dat het er wel ruw aan toe ging maar ridder Guy meende dat
het wel mee viel. Hij vertelde dat er in zijn dorp elk jaar een ridder toernooi voor kinderen werd georganiseerd.

“Dat heeft mistress Elinor, hun moeder bedacht. Zij heeft ook de vestjes gemaakt met de Romeinse cijfers.”

De bedoeling was met het houten zwaard zo’n cijfer te raken, zo werd een score opgebouwd. Kelley en Brimbor hadden uiteraard al een paar keer een prijs gewonnen. Voor meisjes was er ook een wedstrijd boogschieten.

“Hun oudere zus heeft dat al twee keer gewonnen” vertelde ridder Guy trots.

“Oh wat leuk, is het een soort sportdag?” vroeg welles Piet. “Maar zij is een meisje, maakt dat dan niet uit?”

“Ze doen niet voor elkaar onder, toch?” vond ridder Guy. Toen onthulde ridder Guy iets persoonlijks,

“Maar soms drijven ze mij tot wanhoop, vooral Brimmy is nogal onbezonnen en is een paar keer lelijk gewond geraakt. Hij viel een keer uit een boom en verwondde zijn beentje” ridder Guy klonk geëmotioneerd. “Hij kreeg een lelijke infectie en was bijna gestorven. Gelukkig heeft hij t overleefd. Ik dank God nog iedere dag”

“Oh” ontroerd keken de Pieten elkaar aan. Ze waren erg onder de indruk van dit verhaal. Ridder Guy riep naar zijn kinderen dat ze nu wel genoeg hadden geoefend en liep op hen toe. Het viel de Pieten op dat hij Brimmy een extra dikke knuffel gaf.

De volgende dag verscheen een advocate op Sinterklaas’ werkkamer. Ze kwam namens actiegroep KOTS, die aangifte had gedaan van ‘openlijke geweldpleging’.

“U heeft ‘t wellicht al uit de krant vernomen?”

“Ik heb het één en ander gehoord”

“De hoofdverdachte is een man die uit dit gebouw naar de actievoerders liep, we hebben de beelden.”

De advocate toonde Sinterklaas een screenshot van ridder Guy.

“Deze man werkt voor U?”

Sinterklaas beaamde dat hij de Hoofdpiet verving.

“Deze man bedreigde de actievoerders met een steekwapen! En ging opzij toen er projectielen werden afgevuurd vanuit de bosjes. Hij probeerde het niet te beletten. Een ernstig vergrijp!”

“Moet U eens luisteren, mevrouw. We hebben nu al zoveel aan mijn feest aangepast en nu lopen ze nog te zeuren!” zei Sinterklaas een beetje boos. “Dat lokt bij vele mensen een tegenreactie uit!”

“U begrijpt de ernst van de zaak niet. Er zijn vanuit de bosjes projectielen afgevuurd, kiezelstenen. En dat is weer wat anders dan oliebollen of eieren! We zijn de beelden aan het analyseren maar het vermoeden is dat er kinderen bij betrokken zijn.”

Sinterklaas had al een eerlijk verslag van ridder Guy ontvangen en maakte zich al een beetje zorgen om de gevolgen.

“Ik heb vernomen dat er een andere getuige was, een oudere mevrouw. Helaas weet ridder Guy niet wie het was” vertelde de Sint.

“Ridder Guy? Heet die man zo?” de advocate maakte terstond een aantekening op haar tablet. “En dat verhaal van een getuige is mij niet bekend, maar ik zou graag met die meneer Guy willen spreken!”

Ridder Guy was in de tuin, zijn ondernemende zoontje was weer eens in een boom geklommen. Volgens Brimmy was er een nest van een roofvogel! Maar Guy reageerde geërgerd.

“Kom naar beneden! En wel meteen! Brimbor, wil je alsjeblieft naar beneden komen?” riep hij streng, bezorgd en boos tegelijk.

“Maar pappie, er is een nest van een havik!” riep Brimbor naar beneden en klom al hoger in de boom.

“Het is Lardener, Brimmy” riep z’n zus. “Lardener!”

“Nee” riep Brimmy weer. “Het is een havik!”

“Kan me niet schelen!” riep z’n vader. “Kom naar beneden of ik kom je halen!”

“Kom nou, Brimmy. Anders wordt pappie weer bang!”

Uiteindelijk klom Brimbor weer voorzichtig naar beneden. Beneden gekomen schudde Guy z’n zoontje flink door elkaar.

“Au pappie, ik heb toch niks!” jammerde Brimmy.

“Nee, gelukkig niet” verzuchtte zijn vader.

“En ‘t was vast Lardener.” zei Kelley

“En hou op over die snertduif!” snauwde Guy zijn dochtertje toe.

“Nou, pappie.” Kelley begon te huilen.

Voor straf moest Brimmy op de bedstee kamer blijven. Maar omdat ze altijd samen waren mocht Kelley hem gezelschap houden. Nog vol van de emotie van het gebeuren zojuist in de tuin liep Guy door ’t huis. Piet de smeerpoets kwam hem tegemoet.

“Ridder Guy, ridder Guy!” riep hij. “U moet onmiddellijk naar de werkkamer van Sinterklaas komen, daar is een mevrouw die U wilt spreken.

Je zag ridder Guy denken: Wat nu weer?
In de werkkamer aangekomen stak de voor hem onbekende dame meteen van wal.

“U bent meneer Guy?”

“Eh ja?”

“En is dat Guy de Ridder?”

Guy haalde z’n schouders op: “Zo U wilt”

De advocate veranderde direct haar eerdere aantekening en zei:
“Er is aangifte tegen U gedaan.”

“Een wat?” ridder Guy keek de vrouw niet erg vriendelijk aan.

“Voor openlijke geweldpleging en bedreiging!”

Ridder Guy ging eens met zijn armen over elkaar staan en vroeg aan de mevrouw:

“En U bent?”

“Deze mevrouw is advocate, ridder Guy” legde de Sint uit. “Ze is hier namens de actiegroep KOTS. Ik vreesde al dat zoiets zou gebeuren”

Ridder Guy keek met enige minachting naar de mevrouw die op hem een arrogante indruk maakte. Ze had zich nog steeds niet voorgesteld. Hij keek haar nu doordringend aan en informeerde  nogmaals wie zij was. Deze wat dreigende houding beviel de advocate niks, ze probeerde niet te laten merken dat ze zich een beetje geïntimideerd voelde. Ze bleek een wat vreemde achternaam te hebben, Harlekijn.

Mevrouw Harlekijn overhandigde ridder Guy een formuliertje.

“Wat moet ik hiermee?” vroeg hij.

“Dat is een opsomming van de aanklacht die tegen U is ingediend.Openlijke geweldpleging, bedreiging en vernieling van goederen.”

Het zei ridder Guy weinig. Het enige wat hij gedaan had was Sint Heer Klaas van een storend probleem afhelpen.

“Het is jammer dat je niet weet wie die mevrouw was, Guy” zei Sinterklaas “Wat zei ze ook alweer?”

Ridder Guy dacht na: ”Eh, dat ze het land had aan mensen die relletjes uitlokten. En ik heb trouwens een afbeelding van haar gezien”

Guy keek in het rond en haalde een tijdschrift uit een mand.

“Ze heeft dezelfde naam als mijn vrouw, Beatrice. Dat is de moeder van Gizzy.” Er verscheen even een blij lachje op zijn gezicht. Hij gaf het blad aan Sinterklaas.

“Ach ja natuurlijk die woont hier in de buurt!” zei de Sint.

De advocate zag het nu ook, vol ongeloof sprak ze:

“Je wilt toch niet beweren dat je de prinses ontmoet hebt? En denk je dat leden van het koningshuis als getuige gaan optreden in een strafzaak?? Schrijf dat maar op je buik!”

“Is het een prinses?” ridder Guy was al even verbaasd.

“Doe maar niet alsof Uw neus bloedt!” riep mevrouw Harlekijn vanuit de hoogte. “Hopelijk blijft U in de buurt want we zijn nog lang niet klaar met elkaar!”

Na Sinterklaas kort gegroet te hebben verliet de mevrouw de werkkamer. Ridder Guy keek haar met spot en minachting na. Hij vond ’t maar een feeks.

“Sint Heer Klaas” vroeg hij toen. “Denkt U dat ik in de problemen kan raken met deze eh vrouw?”

“Ach misschien loopt t allemaal met een sisser af en hoeft U alleen een boete te betalen. Een goede advocaat kan U misschien wel helpen! Ik zal advocatenbureau Anker eens bellen, die hebben de blokkeerfriezen ook geholpen!”

Ridder Guy, die niet van de actie van de blokkeerfriezen op de hoogte was, zei echter:

“Het is beter dat ik mijn boeltje pak en weer terugkeer naar mijn eigen streek, mijn kinderen beginnen te verlangen naar huis! En ik ook trouwens.”

“Jammer dan zou U pakjesavond moeten missen. Maar het is Uw besluit, ik hou U niet tegen”

Gelukkig behandelde Sinterklaas hem wel met respect en begrip.

“Dank U”

Die middag ging Guy naar de bedstee kamer om met Kelley en Brimbor een ernstig gesprekje te hebben.

“Het spijt me pappie, dat ik altijd zo stout ben” snikte Brimmy.

“Maar je bent niet stout, alleen wat onbezonnen”

“En ik zal nóóit meer over Lardener praten” beloofde Kelley.

“Echt waar?” vroeg Guy lachend, hij geloofde er niks van.

“Ja want ik pak mijn pijl en boog en dan schiet ik ‘m neer en dan braden we ‘m en hebben we lekker te eten”

“Lijkt me een goed plan.”

Pappa Guy drukte zijn kinderen stevig tegen zich aan en alles was weer goed.

De kinderen van ridder Guy drijven hem soms tot wanhoop.

Ondertussen ging de actie van ridder Guy viral op internet! Eén van de actievoerders had de KOTS actie bij het huis van de Sint gestreamd via Facebook. Een ander had dit weten te downloaden. Al gauw verschenen er clips van de stream op Twitter waarop ridder Guy duidelijk te zien was. Het fragment waarop hij zei ‘als je Palestina wilt bevrijden moet je op kruistocht gaan’ werd duizenden keren gedeeld. Mensen schreven: “Vet, dit is beter dan de blokkeerfriezen! Love ridder Guy!” Het fragment waar ridder Guy een grapje maakte “Wat is Zwarte Piet doof?” werd een miljoen keer gedeeld. Iemand die schreef: “Van mijn part had die ridder ze allemaal aan t zwaard geregen! Die advocaat incluis!” werd meteen gerapporteerd. Hashtags verschenen #TeamRidderGuy #HandenafvanRidderGuy #FreeRidderGuy waarbij mooie screenshots werden gedeeld. De Gay community omarmden de knappe ridder. Een crowdfund wist een ton binnen te harken voor de rechtszaak. Maar ridder Guy zelf was van dit alles niet op de hoogte. Hij hield zich bezig met andere zaken.

“Jongens” zei hij tegen z’n kinderen. “We gaan maar weer op huis aan, pak je spullen en leg ‘t in de kar”

“Ach pappie, mogen we niet even blijven?” bedelde ze.

“Nee, dat gaat niet. En het is toch ook fijn weer naar huis te gaan?”

De kinderen wisten namelijk niet dat ze in deze samenleving van hun vader gescheiden konden worden vanwege ‘slecht ouderschap’.

Sinterklaas gaf de Pieten opdracht een mand te vullen met mooie cadeaus voor de kinderen; een pop met vlechten in het haar, kaatseballen in een net, letters van banket, een doos met blokken, gezelschapsspelen, kleurboeken en kleurpotloden. Ridder Guy wist niet wat hij zag! Dankbaar nam hij de mand in ontvangst. De pop trok zijn aandacht;

“Ze lijkt wel wat op mijn vroegere vriendin, Marian, maar ze moest zo nodig non worden. Ze is nu abdis”

En, in z’n eigen streek hadden ze ook een mandenactie. Als er in een arm gezin een kindje werd geboren stelden zijn vrouw en mistress Elinor een mand samen met benodigdheden voor moeder en kind.

“Oh net zoiets als bij ons de stichting babyspullen!” begreep welles Piet.

“Ik denk ‘t” zei ridder Guy. “Dan mag ik ook een duit in t zakje doen, en signeer ik kaartjes met mijn naam en achternaam en teken ik er een ♡ bij. Dat vond Elinor wel toepasselijk. En in ieder mandje zit natuurlijk de ridder Guy knuffel.”

“Oh wat lief!”

Hoe die achternaam dan luidde en waarom die toepasselijk was liet Guy in ’t midden. Mevrouw Harlekijn hoefde ook niet wijzer te worden dan ze wel/niet was. Die speurde internet af naar Guy de Ridder maar vond slechts een advocaat, een patatbakker, een skileraar, een fabrieksarbeider en nog wat personen.

Ridder Guy plaatste de mand met cadeaus in de houten wagen. De kinderen hadden ieder een plekje gezocht in ‘t vervoermiddel dat getrokken werd door een ezel. Brimbor nam de leidsels. Het was tijd om te vertrekken. Ridder Guy lag nog even gemoedelijk z’n hand op Hoofdpiet z’n schouder.

“Probeer dat paardemeisje nu eens het hof te maken, hè” fluisterde hij. ”Beloof je dat?”

Hoofdpiet, die in de vriendelijke blauwe ogen van ridder Guy keek, kreeg het er warm van.

“Euh ja, zal ik doen” stamelde hij.

Dat hij meer onder de indruk was van de stoere Guy bemerkte onze ridder niet. Guy bedankte de Sint nog voor de gastvrijheid en meisjes Piet voor ‘t oppassen. Daarna besteeg hij z’n paard en de troep zette zich in beweging. Hij zwaaide nog een laatste groet.

“Dag Kelley, dag Brimmy, dag Sherry, dag Orri, dag Nori, daag Gizzy, dag Davey!” riepen de Pieten vrolijk, de kinderen zwaaiden vrolijk terug. “Daag!”

“Daag ridder Guy!”

Toen verdween het gezelschap in een mist en werd aan ’t oog onttrokken. Hoofdpiet pinkte een traantje weg, wat zou hij ridder Guy missen..